Sevenleri Cahit Zarifoğlu ile hatıralarını anlattı:

İSTANBUL (AA) - SALİH ŞEREF - AHMET ESAD ŞANİ - "Yedi Güzel Adam" şiiriyle hafızalarda ve gönüllerde yer bulan şair ve yazar Cahit Zarifoğlu, vefatının 34. yılında yad ediliyor.

Yaşadıkları hatıraları AA muhabirine anlatan Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. M. Fatih Andı, Türkiye'nin edebiyat, düşünce ve inanç hayatında Zarifoğlu'nun çok özel biri olduğunu belirterek, "Hem şiirinin kendisine özgülüğü ve edebiyatımızdaki öncesizliği, hem çocuk edebiyatına getirdiği özgün ve çok sıra dışı açılım ve eserler, hem Mavera dergisinde, onun tezgahından geçen onca edebiyat ilgilisi veya heveslisi gence yaptığı yol göstericilik ve meccani ilgi, hem de İslami konularda oluşturmaya çalıştığı bilgi ve bilinç, onu 30 sene sonra, bugün bile taze tutmuş, en genç ilgi ve dikkatlerin muhatabı kılmıştır." dedi.

Şair Cahit Koytak da henüz üniversitedeyken, gıyaben tanıdığı Zarifoğlu'nun şiirlerini okuyup; sevdiğini söyledi.

Zarifoğlu'nun kaleme aldığı şiirlerin yalınlığı, arılığı ve değişik dünyasıyla o yıllarda kendisini çok cezbettiğini kaydeden Koytak, şu bilgileri verdi:

"Ömrümde bir sefer, üniversite yıllarımda Beyazıt'taki Küllük Kıraathanesi'ne Sezai Karakoç'u görmek üzere gitmiştim. Masasında genç bir insan vardı; 30'lu yaşlarında çok yakışıklı, etkileyici bir sima. Konuşmalara çok katılmadan sessiz durdu. Masadan kalktıktan sonra, masadaki diğer insanlardan onun Cahit Zarifoğlu olduğunu öğrendim ve 'Ah, fırsat elime geçmişken doğrudan tanışamadım.' diyerek üzülmüştüm. Onu fiziki olarak bir tek orada görmüştüm."

Koytak, kendi kuşağının Zarifoğlu'nun şiirlerinden çok etkilendiğine işaret ederek, "Mavera dergisinde ve yazdığı diğer dergilerde genç şairler için çok yararlı bilgiler üretir, onları da deneme biçiminde yazardı. Ona gönderilen şiirlere cevaben karşılık yazardı. Ben ona hiç şiir göndermedim, çekinirdim. Ona olan sevgimden, ona yazdığım 5 şiiri 'İlk Atlas' kitabımda yayınladım." ifadelerini kullandı.

Zarifoğlu'nu TRT'de çalıştığı dönemde görmek üzere, şiirlerini yazdığı defteri de alarak Harbiye'ye gittiğini anlatan Koytak, cesaret edip içeri giremediğini sözlerine ekledi.

- "Bizim gerçek anlamda sanatçımızdır"

Şair Hüseyin Atlansoy, Zarifoğlu'nun çalışmalarına ve eserlerine değinerek, "Yaşamak diye bir kitabı vardır. Çok paradoksal bir isimdir. Kitapta yaşamak yoktur, adı o olmasına rağmen. Bir adamın doğayla macerasını en yalın halde görürsünüz. Şiirlerinde de öyledir. Bizim artistimizdir yani gerçek anlamda sanatçımızdır." diye konuştu.

Usta şairle 1980'li yıllarda bir kitap fuarında görüşme imkanı bulduğunu ve orada kendisine "Sen bizim şairlerimizdensin." dediğini aktaran Atlansoy, daha sonra da Mavera dergisinin bürosunda görüştüklerini aktardı.

Tıp Profesörü Hüsrev Hatemi, tanıştıktan kısa süre sonra hastalanan Zarifoğlu'nun Cerrahpaşa'da çalıştığı klinikte tedavi gördüğünü dile getirerek, daha çok hasta olduğu son dönemlerinde usta edebiyatçıyla görüşme fırsatı bulduğunu söyledi.

Askerdeyken adını ve iyi şair olduğunu duyduğu için Zarifoğlu'nu merak ettiğini ve tanışmak istediğini aktaran şair, yazar Hatemi, "Sonra tanıştık. Çok da zevkli oldu tanışmak yani iyi sohbeti vardı. İyi birisiydi ama çok kısa zaman sonra hasta olarak karşıma geldi ve sonra da kaybettik." diye konuştu.

Hatemi, vefatından yaklaşık bir sene önce tanıştığı Zarifoğlu ile mektuplaştıklarını kaydederek, "Ben de teşekkür mektubu göndermiştim. Onunki Osmanlı üslubundaydı. Çok güzel içten bir üslupla yazmıştı." değerlendirmesinde bulundu.

2000'li yıllara kadar sakladığı mektubu, bir dergide yayınlanması için verdiğini vurgulayan Hatemi, önceki yıllarda, bir yazıyla birlikte el yazısı bu mektubun yayınlandığını ifade etti.

- "Gelecek kuşaklar Cahit'i bizden daha çok sevecek"

Yayıncı Ali Kemal Temizel, Zarifoğlu'nu 1970'li yılların sonunda Ankara'da Karanfil Sokak'taki kıraathanede tanıdığını dile getirdi.

Cahit Zarifoğlu, İsmet Özel ve Rasim Özdenören'in de aralarında bulunduğu dönemin önemli yazar ve şairlerini de aynı mekanda tanıdığını aktaran Temizel, "Mavera dergisini Ankara'da çıkarttıkları zaman, bir grup arkadaşla onlara hayırlı olsun demeye gelmiştik. Orada daha yakından gördüm. Derginin bütün işleriyle uğraştığını, neredeyse paketlemeye kadar her işiyle meşgul olduğunu gördüm." dedi.

Kendi yayınevleri olmasına rağmen Afganistan cihadına ilişkin yazdığı "Savaş Ritimleri" romanını Beyan Yayınlarında bastırmak istediğine dikkati çeken Temizel, şöyle konuştu:

"Savaş Ritimleri romanını Cahit Bey hayattayken basmış oldu. Sonra hastalandı. Vefatının ardından önce çocuk kitaplarının yayınına başladık, sonra bütün eserlerini yayınladık yani bir anlamda Cahit Bey'in yayıncısı durumuna geldik. Hastanede onu son ziyaretimde, 'Nasılsınız?' diye sorduğumda, yatağından doğrularak, 'İyiyim.' demişti. Ama maalesef sonra onu bir daha görmek nasip olmadı."

Ali Kemal Temizel, Zarifoğlu'nun vefatından sonra onunla ilgili yapılmış konuşmaları bir kitapta topladıklarına işaret ederek, "Kitabı yayına hazırlarken rahmetli Alaeddin Özdenören'in bir ifadesine rastladım, 'Gelecek kuşaklar, Cahit'i bizden daha çok sevecek.' diye bir ifade kullanmıştı. Tabii o zamanlar biz kitaplarını basmıştık ama kitaplarına teveccüh bugünkü gibi değildi. Yani o zaman Alaeddin ağabeyin bu ifadesine şaşırmıştım. Yıllar geçti, her geçen yıl Cahit Bey'e ilginin ve sevginin arttığını gördüm. Zaman, Alaeddin Özdenören'i haklı çıkarttı." değerlendirmesinde bulundu.

Zarifoğlu ile ilgili çalışacakların iki yönü üzerinde durmaları gerektiğinin altını çizen Temizel, sözlerini şöyle sürdürdü:

"Birincisi, bir dergi nasıl çıkarılır, nasıl yaşatılır? Bir dergi için bir insan ne kadar çok enerji harcar? Onun bu konudaki gayret ve fedakarlıkları hakikaten olağanüstüdür. Bazı insanlar için 'Tek kişilik ordu' derler ya, onun da Mavera dergisindeki misyonu öyleydi. Bir diğeri ise 'Afgan Cihadı' üzerindeki gayretleridir. O dönemde o davanın tanıtılması, duyurulması ve sahip çıkılması konusunda olağanüstü gayretleri olmuştu. Bir daktiloyla herkese teker teker yazıp duyurarak, o davayı sahiplenip bütün Türkiye'deki insanların gündemine sokma konusundaki gayreti de olağanüstüdür. Bu iki yönü hem incelenmeye hem de takdir edilmeye değer iki güzel çabasıdır. Onu rahmetle anmamıza vesiledir."